Mıhlamayı paylaşmak da nasip oldu. Mıhlamada en önemli olay, tereyağında kavrulan mısırın iyice kavrulmasıdır ki, olay burda kopar zaten. Bu önemli bir püf noktasıdır. Trabzon da Kuymak diye bilinen bu tarif paylaşılamıyor gerçekten. Bilenler bilir bu lezzeti. Mıhlamanın kıtırı da var sanırım, tavanın dibine yapışanlar. Bu kasıtlı yapılan bir şeydir. Meğersem ne güzel şeymiş. O dipte kalan yeri kazıtıp tadına varmak için kavga bile çıktığı görülmüştür :) Aklıma gelmişken ekmek bu tarifte çok önemlidir. Ne tür lokantada ( lüks, öğrenci, vs. ) olunursa olunsun, ekmeği o tereyağına banmadan yemek, mıhlamaya hakaret sayarım :) Keşke herkese, taze köy ekmeğini batırıp yemek nasip olsa. Karadeniz’in en bandırgan yemeği çünkü :) Bir yerde okumuştum. Şöyle yazıyordu. Karadeniz li bir ailede mıhlamayı yapabilmek artık “kadın” olunduğunun ispatıdır. Evin büyükleri oturur “çömez kadının ” yaptığı mıhlamayı yer ve notunu verir. Sınavı geçerse artık gerçek bir kadındır ve ona mutfak emanet edilebilir. ” Kalır ” ya da ” umut var ” diye değerlendirilirdi :) Mıhlama yiyin mıhlama. Pişman olmazsınız.
